Wie:
Chris Riddell
Wat:
Cognitieve Psychologie
Waar:
Universiteit Leiden
Studie:
Psychologie
Promotie gaat over:
In mijn onderzoek probeer ik aan te kaarten hoe kinderen omgaan met emoties – zowel hun eigen als die van anderen. Emoties voelen en hebben wij allemaal, en goed omgaan met emoties is van groot belang in de kindertijd. In mijn onderzoek kijk ik hoe emoties ontwikkelen, en hoe emoties sociale beslissingen beïnvloeden. Bijvoorbeeld, zijn kinderen en volwassenen meer geneigd om met iemand samen te werken als diegene een bepaalde gezichtsuitdrukking of fysiologische reactie laat zien?
Ik koos dit vakgebied omdat:
Er gaat geen dag voorbij dat we emoties niet ervaren. Emoties hebben zo’n belangrijke invloed op ons leven en ik vind het hartstikke interessant om te kijken hoe kinderen hiermee omgaan.
Geboren:
24 oktober 1993, Melbourne (Australië)
Leukste aan wetenschapper zijn:
Geen dag is hetzelfde, en ik vind het fijn om na te denken over vraagstukken die van belang zijn voor de maatschappij. Als je iets nieuws ontdekt, geeft dat ook een super motiverend gevoel. Daarnaast is het ook fantastisch om naar andere landen te reizen om mijn werk te presenteren.
Meest bijzondere moment als wetenschapper:
Inmiddels heb ik al een stuk of vier experimenten uitgevoerd, maar een onderzoek dat ik in NEMO deed is nog altijd bij me blijven hangen. In dit experiment werkten we twee weken fulltime in het museum tijdens de voorjaarsvakantie. We nodigden kinderen en hun ouders uit om een samenwerkingsspel te spelen met een onbekende partner. Hoe beter het duo samenwerkte – hoe beter de prijs! Ik wilde kijken of duo’s die meer ‘in sync’ met elkaar waren (dus elkaar beter spiegelden) ook meer samenwerkten. Dit waren een pittige twee weken, maar het was een hele bijzondere ervaring, want ik had nog nooit een onderzoek ‘in het veld’ gedaan. Daarnaast waren de reacties van ouders en kinderen heel enthousiast!
Moeilijkste aan wetenschapper zijn:
Dat alles zo traag gaat. Het is moeilijk te beseffen hoe lang sommige projecten duren. Soms ben je jaren bezig met een experiment zonder formele resultaten, dat is soms een beetje frustrerend. Ik ben iemand die graag dingen snel afkrijgt, maar in de wetenschap moet je echt geduld hebben. Ook is het soms heel moeilijk om een balans tussen je werk en privéleven te vinden. Je werk neem je vaak mee naar huis omdat het simpelweg moeilijk is om er niet aan te denken.
Hobby’s:
Reizen, koken, uitgaan met vrienden
Wat hoop je met bloggen voor Faces of Science te bereiken:
Het is een groot eer om mijn onderzoek met jullie te mogen delen. Ik hoop dat ik naast het bloggen over emoties een interessant kijkje kan geven in de wereld van een wetenschapper – iets waar ik als tiener helemaal niets vanaf wist. Als Faces of Science-blogger wil ik graag vragen en creativiteit stimuleren, want het heeft geen zin om wetenschap te beoefenen als er niemand wat van weet.
Wie is je grote voorbeeld?:
Mijn ouders. Zij hebben me altijd gesteund en het mogelijk gemaakt voor mij om in Nederland te studeren.
Wat wilde je worden toen je 7 was:
Arts
En toen je 17 was:
Klinische psycholoog
Leukste reactie op je onderzoek:
Kinderen vinden het vaak heel leuk om te kijken naar hun eigen lichaamsreacties als ik bezig ben met fysiologische metingen. Als ik een kind enthousiast zie worden, word ik er altijd heel erg blij van.
Ik en de media:
Onderzoek: is een kind net zo trots op een doelpunt als zijn ouders? Het Leidsch Dagblad
Complexe emoties in de kindertijd – Radio Sleutelstad
Samen spelen?” – Science Live, NEMO Science Museum
Waarom we elkaars gezichtsuitdrukkingen na-apen – Mare Weekblad