Naar de content

Duurzaam leven is duur. Niet iedereen heeft geld voor zonnepanelen of een elektrische auto. Om groene energie toegankelijk te maken voor alle huishoudens moeten de laagste inkomens voorrang krijgen bij verduurzaming van hun woning, zeggen experts.

7 juni 2022

Hij wilde zo snel mogelijk zijn schulden afbetalen. Vincent Schotel (32) nam zijn uitgaven onder de loep, zegde abonnementen op, maar kwam er niet uit. “Afgelopen winter besloot ik om zo lang mogelijk de kachel uit te doen om geld te besparen.” Heel de winter bleef het gaskacheltje in zijn tijdelijke huurwoning langs de Noordendijk in Dordrecht uit. “Ik ging vroeger naar bed om onder de dekens te liggen, kreeg rugklachten door de kou, durfde niemand thuis uit te nodigen uit schaamte. Terwijl ik juist mensen om me heen nodig had omdat ik depressief was.”

Schotel is een van de vele Nederlanders die op meerdere fronten in de knel kwam door zijn energierekening. Mensen als hij willen graag hun woning verduurzamen om energie te besparen, maar kunnen het niet betalen. Of hebben om mee te beginnen geen eigen huis waar ze zelf over kunnen beslissen.

Subsidies naar de rijkeren

Het huidige klimaatdoel van Nederland en andere EU-landen is om in 2050 helemaal CO2-neutraal te zijn. Om dat te bereiken moet de hele samenleving meedoen. Ook burgers wordt gevraagd om bij te dragen aan de overgang van fossiele brandstoffen naar hernieuwbare energiebronnen als zonne- en windenergie. Bijvoorbeeld door te investeren in zonnepanelen, warmtepompen, huisisolatie en elektrische auto’s.

Een elektrische auto aan de lader.

Subsidies voor elektrische auto’s komen vooral rijkere mensen ten goede.

Pixabay, MikesPhotos via CC0

Nu de gasprijzen torenhoog zijn, is de interesse in aardgasvrij wonen om de energiekosten te drukken gegroeid. Alleen kost een warmtepomp installeren of zonnepanelen op het dak leggen duizenden euro’s. De overheid schiet te hulp met subsidies om huishoudens financieel te ondersteunen bij zo’n investering. Maar juist de mensen die kampen met energiearmoede profiteren weinig van die steun, zoals onderzoeksorganisatie TNO aanstipt in een rapport over de energietransitie.

“In Nederland is het beter geregeld dan in andere landen, maar ook hier komen subsidies voor bijvoorbeeld Tesla’s vooral rijkere mensen ten goede”, zegt econoom Bert Willems van de Universiteit Tilburg. “Huurders kunnen niet investeren in zonnepanelen, of kunnen een elektrische auto niet thuis opladen. De kosten van de energietransitie komen vaak indirect bij armere mensen te liggen.” Mensen met een kleine portemonnee lopen het risico achterop te raken. Hoe betrekken we alle huishoudens bij de overgang naar duurzame energie?

Recht op groene energie

Acht procent van de Nederlandse huishoudens worstelt met toegang tot gas en elektriciteit in huis vanwege de kosten. Energiearmoede ontstaat grotendeels door drie dingen, zegt universitair docent internationaal recht Marlies Hesselman: een laag inkomen, ‘energieverspilling’ door slechte isolatie en slurpende apparaten, en stijgende energieprijzen. Hesselman onderzoekt aan de Rijksuniversiteit Groningen of we betaalbare, betrouwbare en duurzame energie kunnen zien als een mensenrecht. “Energie is zo belangrijk voor het dagelijks leven, denk aan verwarming, verlichting, toegang tot digitale communicatie, dat je het kan zien als een basisbehoefte. De vraag is: moet die energie duurzaam zijn?”

In Nederland heeft iedereen toegang tot elektriciteit en gas. In sommige ontwikkelingslanden ligt dat anders, daar koken mensen op kolen en houtvuurtjes, waarbij ze rook inademen. Luchtvervuiling kan ziek maken. “In dit geval valt het gebruik van schonere brandstoffen binnen het recht op gezondheid en adequate huisvesting. Maar het is lastig om te concluderen dat ieder mens recht heeft op duurzame ‘groene’ elektriciteit uit zijn stopcontact”, aldus Hesselman. “Er bestaat vooralsnog geen individueel recht op duurzame energie. Mensen kunnen zich er niet op beroepen, waardoor overheden geen verplichting hebben om het te regelen.”

Zelf energie besparen

Voor de overgang van fossiele naar duurzame energie in huis zijn mensen vooral aangewezen op hun eigen gedrag. We moeten achter eigen voordeur aan de slag. Organisaties als het Klimaatverbond Nederland organiseren bijvoorbeeld sessies om huishoudens met een migratieachtergrond er meer bij te betrekken. Bij deze groep is nog weinig bewustzijn over energie besparen of omgaan met het milieu, concludeerden onderzoekers van Kennisplatform Integratie & Samenleving.

Schotel helpt mensen om thuis energie te besparen. Hij werkt tegenwoordig als energieconciërge in Dordrecht en omringende gemeenten. Op een elektrische bakfiets, lekker milieubewust, gaat hij langs de deuren. Behoefte aan meer wooncomfort? Bewoners krijgen gratis tips en materiaal om de woning te isoleren. Het woord ‘armoede’ noemt hij bewust niet. “Ik vraag of er klachten zijn, zoals tocht of klapperende deuren. Daarna lopen we een rondje door het huis. Ik heb altijd LED-lampen, tochtstrips en waterbesparende douchekoppen bij me, die ik gelijk installeer.”

Hij komt vooral over de vloer in sociale huurwoningen, waar vaak meer nodig is dan een tochtstrip. “Ik zie mensen die isolatiefolie bedoeld voor onder de vloer op de ramen plakken om extra energie te besparen. Veel bewoners zijn lager opgeleid en weten niet hoe ze bijvoorbeeld om dubbel glas moeten vragen bij de woningbouwcorporatie. Of hoe ze moeten discussiëren over huurverhoging als de huisbaas maatregelen wil nemen om het pand te verduurzamen.”

Huisbaas verplichten

Woningen die én het minst zuinig zijn én onderdak bieden aan de meest kwetsbare huishoudens moeten voorrang krijgen bij verduurzaming, staat in het rapport van TNO, waar ook rechtsgeleerde Hesselman aan meeschreef. “Om het eerlijk te doen moet geld vanuit de overheid naar de laagste inkomens gaan. Denk aan voorrang met subsidies, of gewoon het hele bedrag voor zonnepanelen en dergelijke vergoeden.”

Probleem blijft dat mensen met een huurhuis niet zelf de controle hebben over plaatsing van iets als een warmtepomp. Als huurder ben je afhankelijk van de huisbaas. “Misschien kan de overheid huisbazen gaan verplichten tot verduurzaming”, oppert ze. “Daarover wordt op gemeentelijk, nationaal en Europees niveau ook gesproken. Maar wie plukt daar de vruchten van? Een huurder in energiearmoede heeft niks aan een lagere gasrekening als de kosten van zonnepanelen of isolatiemaatregelen worden doorgerekend in de huurprijs.” Overigens wisten huurders recent de isolatie van hun woning af te dwingen via de rechter, maar dat kan alleen als je bereid bent een redelijke huurverhoging te accepteren.

Als huurder kun je niet zelf beslissen over het plaatsen van zonnepanelen of een warmtepomp.

Eneco via Flickr CC BY 2.0

Socioloog en zelfstandig onderzoeker Darko Lagunas heeft moeite met het feit dat er zoveel geld en inspanning van individuele mensen wordt gevraagd. Zijn punt: wanneer we praten over dingen als energiebesparing gaat het nooit over bredere maatschappelijke verandering, maar altijd over individuele burgers die het roer om moeten gooien. “Je zag het ook bij corona. Het individu moest zich aan de anderhalve meter houden om het probleem, de pandemie, op te lossen. Naar de werkelijke oorzaak van deze gigantische virusuitbraak, zoals de agro- en bioindustrie en het verlies van biodiversiteit, werd niet eens gekeken. Bij klimaat gebeurt hetzelfde. Als burger worden we zelf verantwoordelijk gehouden om minder vlees te eten, minder te vliegen, energie te besparen en een warme trui aan te trekken in huis. De industrie wordt bijna niet aangepakt, die draait gewoon door.”

Energie verdelen

De samenleving blijft ons als burgers aanmoedigen meer spullen en diensten te consumeren, zij het tegenwoordig verpakt in een ‘groen’ jasje, volgens Lagunas. “‘Vliegen mag want KLM plant bomen’ en ‘koop vooral die nieuwe elektrische VanMoof fiets’.” Zie door de advertising heen maar eens milieubewuster te leven. Het is dan ook aan de politiek om keuzes te maken, oppert hij. Keuzes waar ook mensen die leven in energiearmoede van profiteren. Hij doelt op wetgeving, die bijvoorbeeld grote energieleveranciers zoals Eneco of Vattenfall verbiedt om grof geld te verdienen aan de verkoop van energie aan mensen die daar geen geld voor hebben. Of maak van de energievoorziening uit windparken op de Noordzee een gemeenschappelijk goed. Burgers kunnen dan democratisch beslissen hoe die energie verdeeld wordt, zodat huishoudens voorrang krijgen op datacentra van Facebook.

Ondertussen zijn de bewoners in Dordrecht dankbaar dat Schotel met zijn bakfiets bij hen langskomt. Hij ziet ouderen die last hebben van stijve gewrichten door de tocht. Anderen willen minder geld kwijt zijn aan de energierekening. Weer anderen doen het echt voor het milieu, die vragen hoeveel CO2 ze besparen in plaats van hoeveel geld. “Mensen willen heel graag hulp”, aldus Schotel. “Energie besparen willen we allemaal, om welke reden dan ook.”

Lees ook het verhaal van Chris Vrolijk, die in een aardgasvrij huis woont met warmtepomp. Door technologie kan hij duurzamer leven zonder in te boeten op kwaliteit van leven.

Bronnen:
  • Marielle Feenstra e.a., Humanising the energy transition: towards a national policy on energy poverty in the Netherlands, Frontiers in Sustainable Cities. Online 1 juni 2021.
    DOI
ReactiesReageer