Passie voor wetenschap

Het is een tijdje terug – ergens in 2004 – dat ik in jullie schoenen stond en aan mijn eindexamen begon. Buiten al die stress om, was er ook nog eens de stress van het kiezen van een vervolgopleiding. Ik wist al die jaren precies wat ik wilde worden – een journalist – maar toen ik op het punt stond om een keuze te maken, voelde dit wel heel erg benauwd voor mij. Wat als ik het toch niet zo leuk zou vinden? Is het dan niet beter om een bredere opleiding te volgen en altijd op iets anders terug te kunnen vallen?

En dus besloot ik om een brede opleiding te volgen waarbij twee dingen centraal stonden: mijn passie voor talen en communicatie zodat ik altijd richting journalistiek kon gaan in een vervolgopleiding. Daarom koos ik na heel wat studiedagen en meeloopdagen te hebben gevolgd voor de opleiding Oriëntaalse Talen en Communicatie waarbij ik Arabisch, Engels, Frans en Communicatievakken volgde.

Geld verdienen of mensen helpen

Hierna begon ik met werken, maar ondervond al gauw dat ik de schoolbanken miste. Ik miste de uitdaging, onderzoek doen, en nieuwe dingen leren. Maar vooral irriteerde ik mij aan de mentaliteit in de zakenwereld waarbij het voornamelijk om geld draaide. Ik wilde bedrijven leren kennen en waar hun missie en visie voor stond – maar mijn taak was het binnenhalen van bedrijven ongeacht waar ze voor staan.

Ik begon mensen te zien als cijfers en in klasse: zo was de ene een VIP en de ander slechts een nummertje. Klachten werden aan de kant gelegd en zo verdween het humane. Ik begon mijzelf af te vragen: wil ik geld verdienen of mensen helpen? Deze tweestrijd in mijzelf gaf mij de doorslag om te stoppen en de schoolbanken weer in te duiken.

Mijn passie voor wetenschap begon. Ik had geen minuut spijt van mijn keuze: ik leerde dingen te begrijpen in een context en dat was belangrijk.

Op het eerste gezicht waren er veel overeenkomsten met de zakenwereld, want ook op de universiteit werk je met een druk schema, onder stress en met deadlines. Zo moet je lesgeven, publiceren, managen, onderhandelen, reizen, samenwerken, presenteren, rapporteren, reviewen en ga zo door.

De enige vraag die je door dat drukke schema heen helpt, is hetzelfde als in de zakenwereld: waarom wil ik dit? Maar in de zakenwereld twijfelde ik over het waarom, en als onderzoeker doe ik dat niet en heb ik een duidelijk antwoord: ik wil dit allemaal begrijpen en onder de knie hebben, want als ik weer terug ga naar de zakenwereld dan liever als een wetenschapper die alles in context begrijpt en niet alleen aan geld denkt. Maar ook aan de mens.

Met de jaren en ervaring, heb ik mijn passie voor doceren ontdekt. Als je als wetenschapper voor een klas staat, ben je beter in staat om bepaalde stof te behandelen dan een leraar met een algemene kennis van zaken. Maar ook mijn passie voor onderzoek heb ik zo ontdekt: dat wat ik schrijf moet heel zorgvuldig zijn. Dat kan ik nu veel beter dan als ik een journalistieke opleiding had gevolgd. Als wetenschapper met verstand van onderzoek is de context van je een verhaal minstens zo belangrijk als de woorden die je opschrijft.

Mijn passie voor wetenschap groeide met de dag tijdens mijn studententijd en erna. Ik ontdekte dat ik hierin verder wilde toen ik les gaf op de bacheloropleiding International Studies aan de campus Den Haag van de Leidse Universiteit en mijn NWO-voorstel schreef om een onderzoek te doen naar de bloei van de boekdrukkunst in de Arabische wereld. En nu combineer ik mijn passies: boeken, schrijven, doceren en onderzoek doen.