Dowine de Bruijn wordt zenuwachtig van presentaties

De zenuwen gieren door mijn lijf. Mijn hart klopt in mijn keel. Mijn mond voelt droog. Ik ben zenuwachtig en niet zo’n beetje ook! Maar wat kan er misgaan tijdens mijn proefpraatje?

31 augustus 2016

De laptop staat aan en de lader zit erin. De powerpoint doet het. De laserpointer ook. Ik heb mijn tekst wel honderd keer doorgenomen. Voor mijn publiek zou ik toch ook niet bang hoeven zijn: er zit maar drie man. Waarom dan zo zenuwachtig?

Ik sta op het punt om een ‘proefpraatje’ te geven en ik heb een enorme hekel aan die dingen! Bij een proefpraatje geef je een presentatie aan slechts een paar collega’s en de professor, de baas. Zij zijn met z’n drieën je enige publiek. Doodeng. Je geeft een presentatie die je later moet geven bij een (belangrijke) conferentie of bijeenkomst. Een soort generale repetitie dus, zodat je weet waar de knelpunten zitten. Er wordt gekeken of er geen fouten op je slides staan. Of het verhaal duidelijk is. Of je wel binnen de gestelde tijd blijft. Dat soort dingen. Heel erg nuttig, maar ik ben er altijd bloednerveus voor. Bijna nog nerveuzer dan voor de echte presentatie van volgende week.

"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham www.phdcomics.com

Grote eer

Die is komende week in Heidelberg, Duitsland. Dat ik daar een praatje mag geven, is eigenlijk best een grote eer. Er is namelijk maar beperkte tijdsruimte tijdens zo’n conferentie. Ik heb dan ook maar tien minuten de tijd gekregen, terwijl grote professoren zo’n half uur tot drie kwartier krijgen.

De meeste deelnemers maken alleen een poster voor een discussies tijdens de postersessie. Die sessies zijn ook altijd hartstikke leuk, want je hebt dan veel interactie met andere wetenschappers. Bij een presentatie is er voornamelijk actie van mijn kant naar het publiek. Er komt weinig actie terug. Er is achteraf vaak maar één of twee minuten de tijd voor vragen. Geen tijd dus voor een verhitte discussie. Die volgt hopelijk later tijdens het diner of de borrel. Maar dan moet ik dus in die tien minuten tijd wel genoeg indruk hebben achtergelaten dat mensen later nog met mij een discussie aan willen gaan! Die presentatie moet dus hartstikke goed in elkaar zitten!

Vandaar: het proefpraatje. Brrr…!

Reageer